پر تن يې چنیجي لکه په ځاله کې مچۍ، یو په بل اوړي. نوکان يې له ګوتو ځان بېلوي، پر وجود يې د لمر تر نیمه عمودي وړانګو لاندې پلن شنه ټاپي جوت زرغون ښکاري.
نور ولولئله لوی او پلن ميدانه نه وم تېر شوی، چې په زوره زوره مې د قيغ، قيغ اوازونه تر غوږو شول. اوازونه زما پر لوري چې میدان ته لنډ وم، نژدې کېدل.
نور ولولئله بهر نه اوږدې كولې زما خونې ته داخلېږي، غوږونه مې كڼوي، ځاى يې نه دى معلوم، لكه له اسمانه، له هوا یا له دښتو نه اوږدې کولې راځي.
نور ولولئپه خاورو خزلو کې وزیږیدی؛ د یوه وحشي بوټي د څانګې په څېر، په هغه باغ کې وغوړیدی او وده يې وکړه چې یو وخت د «شین میدان» د چوک په منځ کې و.
نور ولولئد پولیس آمر، اچمیلوف، نوی بالاپوش اغوستی، یوه دوسیه یې تر بغل لاندې نیولې، د چوک بازار څخه د تیریدو په حال کې دی؛
نور ولولئد خپل پلار تر څنګ روان وم، د هغه راسته لاس مې ټینګ نیولی و. ځغستل مې چې د هغه د اوږدو ګامونو سره مې تګ برابر وي.
نور ولولئد موټرسیکل کړنګ سو، د سترګو له کنجه مې ولیدل چې پر سړک ولوید او څو متره مخ ته وښویدی. موټرسیکل چلونکی اوچت سو او په ضرب پر ځمکه ولګید، دوه پلا ولغړیدی او ودرید.
نور ولولئ